آزمایش آلبومین (Albumin)

نام فارسی:

  • آزمایش آلبومین

نام اختصاری: 

  • Alb

سایر نام ها: 

  • آلبومین

بخش انجام دهنده: 

  • بیوشیمی عمومی و تخصصی

نوع نمونه قابل اندازه گیری: 

  • سرم

حجم نمونه مورد نیاز:

  • 0.5 میلی لیتر

شرایط نمونه گیری:

  • نیاز به ناشتایی نمی باشد.
  • از مصرف غذاهای پرچرب قبل از انجام آزمایش اجتناب گردد.

ملاحظات نمونه گیری:

  • سن و جنس بیمار در برگه آزمایش ثبت گردد.
  • نمونه نباید به مدت زیاد (بیش از ۱۲ ساعت) در دمای اتاق بماند.

موارد عدم پذیرش نمونه: 

  • همولیز شدید نمونه

شرایط جابجایی و نگهداری نمونه:

  • پایداری بعد از سانتریفیوژ: در دمای محیط 10 هفته، در دمای یخچال 5 ماه و در دمای فریزر 3 ماه است.

کاربردهای بالینی: 

  • در تشخیص افتراقی بیماری های مرتبط با نسبت Alb به گلبولین و ارزیابی وضعیت تغذیه ای بدن

روش اندازه گیری در آزمایشگاه:

  • به برگه آزمایش مراجعه شود.

مقادیر مرجع:

  • به برگه آزمایش مراجعه شود.

تفسیر:

  • هیپرآلبومینمی (افزایش آلبومین) اهمیت تشخیصی کمی به جز در موراد دهیدراتاسیون دارد. موقعی که مقادیر آلبومین سرم یا پلاسما به کمتر از g/dl ۲ برسد ادم معمولاً ظاهر می شود.

عوامل مداخله گر:

  • در شرایط داخل بدن (invivo) مصرف استروئیدهای آنابولیک، کلوفیبرات، پروژسترون، اپی نفرین باعث افزایش و مصرف آلوپورینول و استروژن باعٍث کاهش مقادیر می گردد.
  • در شرایط آزمایشگاهی (invitro) دکستران افزایش دهنده پروتئین های تام سرم می باشند.

توضیحات: 

  • مقادیر آلبومین به دست آمده با روش برموکزول گرین ممکن است با مقادیر حاصل شده با روش الکتروفورز یکسان نباشد.